Voz

A voz nas linguas marca a relación que existe entre o verbo e os actantes.

Activa

A voz activa é a forma non marcada nas linguas, sexa unha estrutura transitiva ou intransitiva. Por exemplo:

ch`in`gu-kahwaga-kaani-ta
amigo-NOMpintor-NOMnon ser-DEC/PLANO
"O meu amigo non é un pintor"
saja-kat`okki-lǔlmŏnk-nǔn-ta
león-NOMcoello-ACUScomer-PRS-DEC/PLANO

O león está comendo un coello.

Pasiva

No coreano, ó igual que na maior parte das linguas, a voz pasiva non reflite, case nunca, de xeito explícito o axente, posto que esa é a función que non interesa para crear esa estrutura marcada informativamente. O axente da voz activa, de aparecer na pasiva, vai en dativo e o paciente en caso nominativo. Po outro lado o verbo leva en posición de mesóclise un morfema de pasiva 'hy'. Noutros casos a pasivización pode conseguir mediante o auxiliar o chi ou o sufixo -ha. Por exemplo:

t`okki-tasaja-egemŏk-i-n-ta
coello-NOMleón-DATcomer-Pas-Pres-Dec/PLANO

O coello está sendo comido polo león.

Causativa

Nas estruturas causativas engádese un axente, polo que, se a estrutura inicial xa tiña un axente, a claúsula de chegada pode ter dous axentes. O primeriro axente, que é o que se engade, produce que o segundo faga o que marca o verbo.

saja-kasaekki-eget`okki-lǔlmŏk-i-n-ta
león-NOMcachorro-DATcoello-ACUScomer-Caus-Pres-Dec/PLANO

O león está alimentando un cachorro cun coello

En coreano existen dous tipos de causativas, as longas(mŏk-ke-ha-ta)e as curtas(mŏgi-ta). O morfema final pode variar en función do tratamento da claúsula. A escolla dun ou doutro morfema cambia o grao de causatividade, posto que a forma longa indica que se dirixe directamente a algo para que que se faga unha cousa e a curta só predispón as cousas para que iso ocurra. A xente que se engade aparece en dativo e sitúase entre o suxeito e o obxecto.

ŏmma-kaaegi-egeyag-ǔlmŏk-ke-hae-yo
nai-NOMbebé-DATmedicina-ACUScomer-Caus-Dec/PLANO

A nai consegue que o bebé tome a medicina [A nai fai posible que o bebé faga X]