⚠ (:searchbox label=Ir value=Buscar focus=true:)

Os verbos do indonesio non levan ningún tipo de inflexión de tempo nin aspecto. Observemos, por exemplo, a seguinte cláusula:

Esta construción traducímola aquí ao presente por pura convención, pois non podemos deducir a través da morfoloxía verbal en que tempo e aspecto está a acción indicada polo verbo. En casos coma este esa información deberá ser deducida a partir do contexto comunicativo en que produce o enunciado.

Marcadores temporais

Non sempre se deixa todo o peso da interpretación ao contexto comunicativo. Hai ocasións en que o tempo e o aspecto se poden indícar de xeito analítico por medio de partículas independentes que especifican e sitúan a acción verbal no tempo. A continuación describiremos os principais marcadores temporais do indonesio.

Pernah

Pernah indica que unha acción ocorreu nun pasado afastado e, polo tanto, con aspecto perfectivo:

Sudah e telah

Sudah e telah indican que unha acción xa está finalizada ou que xa se chegou a un estado concreto, isto é, tempo pasado e aspecto perfectivo. A diferenza entre ambas é de rexistro, posto que a segunda só se adoita empregar na escrita e contextos formais:

Baru

Baru especifica que a acción verbal acaba de ter lugar, tempo pasado e aspecto perfectivo:

Sedang

Sedang indica que unha acción está en curso, é dicir, tempo presente e aspecto progresivo:

Masih

Masih, ao igual que sedang, sinala tempo presente e aspecto progresivo, mais coa particularidade de que este marcador enfatiza o feito de que a acción "aínda" non finalizou:

Akan

Por último, akan é encargada de marcar o tempo verbal futuro. Neste caso, a partícula non engade información aspectual relevante: